Για ποιο λόγο χρειάζεται να ασχοληθεί κάποιος σήμερα με τη θεωρία της αρχαίας ελληνικής μουσικής; Είναι λόγοι μιας απλής έως απλοϊκής ιστορικής περιέργειας ή και μια ουσιαστική αναζήτηση αρχών και δεδομένων πάνω στις οποίες στηρίζεται ολόκληρο το σύγχρονο μουσικο-θεωρητικό μας οικοδόμημα; Δύο σκέψεις οδήγησαν στη συγκεκριμένη προσπάθεια ερμηνείας και (γιατί όχι;) απλοποίησης της αρχαιοελληνικής μουσικής θεωρίας μέσα από τα συγκεκριμένα κείμενα και την εμπειρική προσέγγιση. Από τη μία τίποτα δεν είναι καινούργιο αφού η αρμονική στήλη, που κατά την παράδοση ανακάλυψε ο Πυθαγόρας, είναι το βασικό υλικό με το οποίο χτίζεται η μουσική. [...] Από την άλλη, οι μικροδιαφορές που παρουσιάζονται στις έννοιες αλλά και η προσπάθεια ερμηνείας των διασωθέντων αποσπασμάτων ανοίγουν ένα παράθυρο σε ένα κόσμο που έχει χαθεί. [...] (από τον πρόλογο του βιβλίου)