Το σύγγραμμα "Προσβολές της πνευματικής ιδιοκτησίας στα ψηφιακά δίκτυα" αναλύει την εφαρμογή του ισχύοντος ρυθμιστικού πλέγματος για την πνευματική ιδιοκτησία στο πεδίο των ψηφιακών δικτύων, φιλοδοξώντας να διαφωτίσει τις πτυχές εκείνες που παρουσιάζουν ασάφειες και να καταδείξει τις σχετικές ελλείψεις στο δίκαιο της πνευματικής ιδιοκτησίας. Τεχνολογικές εξελίξεις και δίκαιο πνευματικής ιδιοκτησίας βρίσκονται ανέκαθεν σε διαρκή αντιπαλότητα, υπό την έννοια ότι η επινόηση νέων τρόπων μετάδοσης των έργων οδηγεί στην ανάπτυξη νέων μορφών εκμετάλλευσης ή σε τροποποίηση των υφιστάμενων, αναγκάζοντας το νομοθέτη να προβαίνει επανειλημμένως στη θέσπιση νέων ρυθμίσεων στο δίκαιο της πνευματικής ιδιοκτησίας, με σκοπό την ενίσχυση της δημιουργικότητας, λαμβάνοντας υπόψιν και τα συμφέροντα της ολότητας. Υπό το πρίσμα της οικονομικής ανάλυσης του δικαίου, από τη μια πλευρά οι σφετεριστές των εξουσιών του πνευματικού δημιουργού αποκτούν ολοένα περισσότερα και προσιτότερα τεχνικά μέσα πραγμάτωσης των επιδιώξεών τους, ενώ από την άλλη πλευρά αντίστοιχα μέτρα προστασίας τίθενται πλέον και στη διάθεση του δημιουργού. Ναι μεν όμως τα επιτεύγματα της ψηφιακής τεχνολογίας συνιστούν μια καινοφανή απειλή κατά των κατόχων πνευματικών δικαιωμάτων, πλην όμως δεν πρέπει να παραγνωρίζεται ότι κατά ένα μεγάλο βαθμό έχουν δράσει και δρουν ευεργετικά στη δημιουργία και τη διάδοση των έργων, καθώς συντελούν στην προώθηση της συνεργατικότητας κατά την ανάπτυξη πνευματικών δημιουργημάτων. Υπό το πρίσμα αυτό, το σύγγραμμα καταλήγει σε ορισμένα πορίσματα τα οποία πραγματεύονται τα δικαιώματα του δημιουργού, αλλά και τα συγγενικά δικαιώματα. Ειδικότερα, η ανάπτυξη των θεμάτων του συγγράμματος χωρίζεται σε τρία κεφάλαια: Αρχικά διερευνάται το πρόβλημα της ευθύνης των φορέων παροχής υπηρεσιών της κοινωνίας της πληροφορίας και εξηγείται γιατί η μεσολάβηση αυτών είναι καθοριστική για την προσβολή πνευματικών δικαιωμάτων στα ψηφιακά δίκτυα. Ακολουθεί ανάλυση της ευθύνης των κατηγοριών μεσαζόντων που δεν έχουν τύχει ρητής νομοθετικής ρύθμισης, όπως οι κατασκευαστές, οι διανομείς εφαρμογών ανταλλαγής αρχείων μέσω peer to peer δικτύων, οι πάροχοι υπερσυνδέσμων και οι διαχειριστές user generated δικτυακών τόπων. Τέλος, παρατίθενται ορισμένες αξιολογήσεις επί των ρυθμίσεων του δικαίου της πνευματικής ιδιοκτησίας που άπτονται του ψηφιακού περιβάλλοντος, σε συνδυασμό με μία ανάπτυξη των κυρίαρχων τάσεων αναθεώρησης του ισχύοντος καθεστώτος στο δίκαιο της πνευματικής ιδιοκτησίας.