[...] Οι ύμνοι που περιέχονται στο βιβλίο χαρακτηρίζονται από "κλασικές" γραμμές, όπως διασώθηκαν από τους μεγάλους παλαιούς Διδασκάλους, αλλά και από το αριστοτεχνικό σμίλευμα της παράδοσης με το προσωπικό ύφος του εκδότη. Ο αναγνώστης μπορεί να διακρίνει και ορισμένες ιδιαίτερα πρωτότυπες μελωδικές θέσεις, που τονίζουν με κατάνυξη τα υψηλά νοήματα των ακολουθιών της Μεγάλης Εβδομάδας, μα παραμένουν απόλυτα προσαρμοσμένες στις μελωδικές φόρμες κάθε ήχου, αποφεύγοντας, πράγμα πολύ σημαντικο, την αναλυτική εξηγητική προσέγγιση των σημαδόφωνων. Παράλληλα, στα τονισθέντα από τον εκδότη μέλη αναδεικνύεται ξεκάθαρα η διάκριση των ήχων και των κλάδων αυτών (μέσοι, παράμεσοι, πλάγιοι, δίφωνοι, τρίφωνοι κ.λπ.), καθώς και η μεταξύ τους σχέση σε αρμονία με τον χαρακτήρα του μέλους συνολικά. [...] (από τον πρόλογο του βιβλίου)