Η αίσθηση της αδικίας πληγώνει τον ψυχικό κόσμο. Καταστρέφει την επιθυμία για ζωή, για χαρά για συνάντηση με τους άλλους. Ορθώνει ένα κάστρο για να προστατεύσει, αλλά τελικά φυλακίζει την ύπαρξη. Η αγωνία της δικαίωσης και η πίκρα από την "αδικία" οδηγεί ικανούς ανθρώπους να εγκλωβίζονται στο γεγονός που τους πλήγωσε και να στερούνται την ευτυχία και την ελευθερία. Η διαρκής ενασχόληση με την αδικία που βιώσαν τους κάνει να αποσύρονται στον εαυτό τους, να χάνουν το ενδιαφέρον για τη ζωή και τελικά να οδηγούνται στην κατάθλιψη. Η αδικία που πληγώνει, ανατρέχει στα επώδυνα βιώματα της παιδικής ηλικίας. Αναζητάει τους όρους και τις συνθήκες που την παράγουν στο οικογενειακό περιβάλλον. Καταγράφει τις προσδοκίες για την απάλειψή της, αλλά και τις επώδυνες ματαιώσεις στις συντροφικές σχέσεις. Επεξεργάζεται την εμφάνισή της στο εργασιακό περιβάλλον. Αναδεικνύει όμως την δυνατότητα να μην τραυματιστεί η μοίρα του ανθρώπου με τα τραύματά του, για κάτι τέτοιο θα οριζόταν ως μοιραία παράδοση στην κατάθλιψη. Μέσα από αυτό το βιβλίο ο γνωστός ψυχοθεραπευτής, μας εισάγει στα βαθύτερα αίτια της κατάθλιψης, ως αποτέλεσμα της αίσθησης αδικίας. Τραύματα από το παρελθόν, ματαιώσεις προσδοκιών, απογοητεύσεις από πρόσωπα δημιουργούν το πλαίσιο που πνίγει την ύπαρξη και αφαιρούν το δικαίωμα στην αυθεντική χαρά. Μας οδηγεί στην γνώση και κατανόηση των αιτιών της αίσθησης της αδικίας. Είναι η αισιόδοξη θέαση απεγκλωβισμού, όπου η συγχώρηση δεν αποτελεί ηθική επιταγή, αλλά ικανότητα που οδηγεί στην κατάκτηση της ελευθερίας μέσω της θαυμαστής υπέρβασης των φορτίων του παρελθόντος.