Σύγχρονος του Φρόυντ, με τον οποίο είχε επί μακρόν γόνιμο επιστημονικό διάλογο, βαθιά επηρεασμένος από τον Νίτσε, ο Γκέοργκ Γκρόντεκ στο έργο του αυτό, που εκδόθηκε το 1903, ξαφνιάζει τον σημερινό αναγνώστη με την οξεία, ακόμα και σήμερα επίκαιρη κοινωνική του κριτική. Με ύφος εντελώς προσωπικό -καταγγελτικό, οραματιστικό αλλά και ποιητικό ταυτόχρονα- καταδικάζει έναν θνήσκοντα κόσμο, "τον κόσμο του άνδρα". Η ελπίδα βρίσκεται στην γυναίκα, ως την πηγή της ζωής, καθώς και στην δημιουργική ικανότητα του παιδιού, εφόσον όμως δεν συντριβούν από μια κοινωνία που, με τους καταπιεστικούς της θεσμούς, καταδικάζει σε καθολική και απόλυτη ομοιομορφία.