Το εκρηκτικό ενδιαφέρον για τις διαδικασίες της παγκοσμιοποίησης και τις νέες μορφές που προσλαμβάνει ο ψηφιακός καπιταλισμός, καθώς επίσης και η επιτακτική ανάγκη πολιτικής διακυβέρνησης των μεγάλων μετασχηματισμών, θέτουν και πάλι νέα ερωτήματα - θεωρητικά και πολιτικά, ταυτόχρονα. Σε τέτοιες περιόδους καμπής, είναι λογικό και σύνηθες να ανατρέχουμε με νέο ενδιαφέρον στις ιστορικά καθιερωμένες προσεγγίσεις προκειμένου να οξύνουμε τα αναλυτικά-θεωρητικά εργαλεία που μας είναι απαραίτητα για την κατανόηση του σήμερα. Ανάμεσα σε αυτές, το έργο του Αντόνιο Γκράμσι είναι μια υποχρεωτική αναφορά. Πρωτίστως γιατί θέτει ένα επίκαριο αίτημα: την αναζήτηση μιας φιλόδοξης εκδοχής της πολιτικής, που μετασχηματίζει αντί να διαχειρίζεται το υπάρχον, που εμπλουτίζει τους ανθρώπους αντί να τους χειραγωγεί.