Μετά από είκοσι και πλέον έτη εμπειρικής παρατήρησης-παρακολούθησης μαθητών στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση που παρουσιάζουν δυσκολίες, και παράλληλη σχετική επιμόρφωση, μας δημιουργήθηκε το επιστημονικό ενδιαφέρον να ερευνήσουμε μεθοδικά και με επιστημονικό εργαλείο, εκείνο που είχαμε διαπιστώσει εμπειρικά: ότι δηλαδή αρκετές φορές οι μαθητές με μαθησιακές δυσκολίες έχουν και κινητικές δυσκολίες σε διάφορους τομείς (γραφοκινητικές, ισορροπίας, προσανατολισμού κ.ά.). Η πιθανή εύρεση συνύπαρξης θα έχει στόχο α) Την ολιστική προσπάθεια υποστήριξης του μαθητή τόσο στο γνωστικό όσο και στον κινητικό τομέα από τους αρμόδιους φορείς (Κ.Ε.Δ.Δ.Υ. και σχολείο) αλλά και γονείς, για να προληφθούν οι πιθανές συνέπειες. β) Επίσης οι πρώιμες ενδείξεις κινητικής αδεξιότητας σε μαθητές νηπιαγωγείου ή της Α΄ Δημοτικού να κινητοποιήσουν τους εκπαιδευτικούς (Δασκάλους - Γυμναστές) σε εφαρμογή διαφοροποιημένης διδασκαλίας και καλλιέργειας δεξιοτήτων μαθησιακής ετοιμότητας, που θα οδηγήσει σε επιτυχία στις σχολικές απαιτήσεις και αυτούς τους μαθητές. γ) Τη συνειδητοποίηση από πλευράς της πολιτείας ότι η συστηματική σωματική άσκηση από καθηγητές Φυσικής Αγωγής επιβάλλεται να γίνεται από το Νηπιαγωγείο για την ωρίμανση των αντιληπτικών μηχανισμών αλλά και του νευρομυικού συστήματος των μελλοντικών μαθητών του Δημοτικού. Στην παρούσα εργασία μελετήθηκε για πρώτη φορά στην ελληνική πραγματικότητα η πιθανότητα της συνύπαρξης Μαθησιακών Δυσκολιών και Κινητικής Αδεξιότητας.