Μπορεί να φανταστεί κανείς τον ανδρικό πληθυσμό της γης και ιδιαίτερα των πόλεων, αξύριστο; Ίσως όλοι να φαινόμασταν ίδιοι... Θα ήταν μια άσχημη εικόνα, με όλα τα επακόλουθα αισθητικής και υγείας, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι οι αξύριστοι (υποχρεωτικά ή όχι) χαλούν την "εικόνα". Πρωταγωνιστής της "τελετουργίας του ξυρίσματος" είναι το ξυράφι, του οποίου η χρήση είναι πολύ αρχαία, από τη Μινωική εποχή (ήταν κοφτερή χαλύβδινη λεπίδα με ξύλινη λαβή τις περισσότερες φορές). Οι αρχαίοι Έλληνες το ονόμαζαν "ξυρό" και το συναντάμε στα κείμενα του Ομήρου. Γνωστά, από τις ανασκαφές, είναι διάφορα μινωικά ξυράφια με λεπίδες τραπεζοειδείς, καμπύλες ή τριγωνικές. Η σημερινή του μορφή έχει αφετηρία τον 16ο αιώνα για να καταλήξουμε από τις αρχές του 20ού αιώνα στα γνωστά μας ξυραφάκια και στις απλές ξυριστικές μηχανές που αυτά τοποθετούνται. Η οριστική όμως κατάληξη είναι οι ηλεκτρικές μηχανές αν και οι περισσότεροι προτιμούν τον παραδοσιακό τρόπο. Διαφημίσεις για ξυριστικές μηχανές και ξυραφάκια έχουμε αρκετές και μάλιστα μερικές εξαιρετικά εμπνευσμένες. Σ' αυτές να προσθέσουμε και αυτές των διάφορων σχετικών για το ξύρισμα σαπουνιών ή μετα-ξυρίσματος κολωνιών. Ακολουθούν διαφημίσεις για το ξύρισμα με σχετική χρονο-λιγική ταξινόμηση: (από την εισαγωγή του βιβλίου)