Αν και είχε ουσιαστικά ήδη ηττηθεί, η Ιαπωνία προέβαλλε ολοένα και σθεναρότερη αντίσταση, καθώς οι Σύμμαχοι πλησίαζαν στα μητροπολιτικά εδάφη της. Σαφής αντανάκλαση αυτής της διάθεσης για ηρωική και απεγνωσμένη αντίσταση είναι οι μάχες που έγιναν το 1945, όταν ο πόλεμος στην Ευρώπη είχε σχεδόν τελειώσει, στην Ιβοζίμα και στην Οκινάβα. Κατά τη διάρκεια του 1944 οι Αμερικανοί ανέκτησαν σταδιακά τα περισσότερα από τα νησιά και τα εδάφη που είχαν καταλάβει οι Ιάπωνες στην Ειρηνικό στο ξεκίνημα του πολέμου. Η αυξανόμενη ναυτική και αεροπορική υπεροχή των Ηνωμένων Πολιτειών έκανε την κατάσταση μη αναστρέψιμη, γι' αυτό και οι Ιάπωνες δεν είχαν άλλη λύση από το να υποχωρήσουν. Μολαταύτα, η Ιαπωνία βρισκόταν ακόμη πολύ μακριά και μια επίθεση στα νευραλγικά κέντρα πολιτικής και οικονομικής εξουσίας και στις βιομηχανικές ζώνες της ήταν εξαιρετικά δύσκολο και περίπλοκο εγχείρημα. Για να καταλάβουν την Ιαπωνία, οι Αμερικανοί έπρεπε να διασχίσουν χιλιάδες μίλια θάλασσας, γεγονός που καθιστούσε απολύτως αναγκαία την πλήρη κυριαρχία τους στη θάλασσα και στον αέρα. Για να φτάσουν στα ιαπωνικά κέντρα εξουσίας, έπρεπε να καταλάβουν, απαραιτήτως, τα πλησιέστερα στο ιαπωνικό αρχιπέλαγος νησιά, από όπου θα ξεκινούσαν βομβαρδισμούς.