Η δημόσια υγεία έχει αποκτήσει κεντρική θέση, από πλευράς επιστημονικού ενδιαφέροντος, μεταξύ των επαγγελματιών υγείας και των υπευθύνων σχεδιασμού και διαμόρφωσης των πολιτικών υγείας σε διεθνή κλίμακα ήδη από το δεύτερο ήμισυ του εικοστού αιώνα και μετέπειτα. Η εξέλιξη αυτή τείνει να διαμορφώσει μια νέα ισορροπία ανάμεσα στις πρακτικές της δημόσιας υγείας και την κλινική ατομοκεντρική προσέγγιση του κλασσικού βιοϊατρικού υποδείγματος. Στη σύγχρονη εποχή οι πρακτικές της δημόσιας υγείας δεν περιορίζονται στα μέτρα εξυγίανσης και υγειονομικής προστασίας, αλλά επιχειρούν τον έλεγχο και τη διαχείριση των μειζόνων παραγόντων κινδύνου για την υγεία. Εξάλλου, η πολυπλοκότητα των προβλημάτων υγείας στην ανθρώπινη κοινότητα, όπως διαμορφώνεται από την αυξημένη κινητικότητα των πληθυσμών, τις αναδυόμενες και επανεμφανιζόμενες νόσους και την επικράτηση των χρονιών και εκφυλιστικών νοσημάτων, δημιουργούν την ανάγκη εναλλακτικής θεώρησης των καταστάσεων της υγείας υπό το πρίσμα της επιστημονικής τεκμηρίωσης και της μεθοδολογικής πληρότητας. Η παρούσα μελέτη αποσκοπεί στην ανάδειξη τόσο των προβλημάτων όσων και των πολιτικών που συνδέονται με τη δημόσια υγεία, αναδεικνύοντας ταυτόχρονα τον (δυνητικό) ρόλο του "τοπικού", στο σχεδιασμό και την υλοποίηση των αντίστοιχων δράσεων. Εν όψει και της "Νέας Αρχιτεκτονικής της Αυτοδιοίκησης και της Αποκεντρωμένης Διοίκησης" που προωθείται στη χώρα μας, στόχος της ερευνητικής ομάδας είναι η αξιοποίηση των αποτελεσμάτων της έρευνας στην κατανόηση της σημασίας που έχει για τη δημόσια υγεία η ενεργοποίηση μηχανισμών και δομών που δρουν σε τοπικό επίπεδο, προς την κατεύθυνση της βελτίωσης του επιπέδου υγείας του πληθυσμού.