Τα "Μασάλια" δεν είναι τίποτε άλλο, παρά οι μύθοι, που από τα πανάρχαια χρόνια πλάθουν οι άνθρωποι παρατηρώντας τις παραξενιές των άλλων. Οι σχέσεις νύφης και πεθεράς, η "ζωηρή" γυναίκα, ο τσιγκούνης, ο πονηρός, ο πλεονέκτης, ο κλέφτης, ο τεμπέλης, ο δειλός, ο νευρικός, ο γκρινιάρης, ο ζηλιάρης και άλλα ελαττώματα των ανθρώπων σχολιάζονται και σατιρίζονται με απλό τρόπο και χιούμορ. Αυτά τα σχόλια και οι παρατηρήσεις από την καθημερινότητα, όταν διαμορφώνονται σε μύθους μεταδίδονται από γενιά σε γενιά, σε μορφή συσσωρευμένης πείρας. Από την Αρχαία Ελλάδα οι πιο γνωστοί είναι οι "Μύθοι του Αισώπου". Σ' αυτό το βιβλίο συγκεντρώθηκαν πάνω από εκατόν πενήντα απ' αυτά που έλεγαν οι παππούδες και οι γιαγιάδες της σημερινής γενιάς. Οι ίδιοι τα έλεγαν "Μασάλια", χρησιμοποιώντας την τούρκικη λέξη, όπως εξάλλου αυτό γίνεται και σε πάρα πολλές άλλες λέξεις. "Μασάλια" τα λέμε κι εμείς, σεβόμενοι την παράδοση και το πνεύμα τους.