Η Δάφνη είναι ένα εντεκάχρονο κορίτσι που περνάει τις καλοκαιρινές του διακοπές στο χωριό, στην Ήπειρο. Μετά το Δεκαπενταύγουστο του 1940, όμως, η οικογένεια επιστρέφει άρον άρον στην Αθήνα. Λίγες εβδομάδες αργότερα ξεσπάει ο πόλεμος. "Έλληνες εις τα όπλα!" γράφει στις 28 Οκτωβρίου η εφημερίδα Ασύρματος. "Οι σελίδες της Δάφνης 1940-41" αποκαλύπτουν τις εμπειρίες και τις περιπέτειες που ζει η Δάφνη μαζί με τον φίλο της τον Σταύρο: τη μυστηριώδη εξαφάνιση του μεγάλου αδελφού, την επίσκεψη στον προσφυγικό καταυλισμό, τη γνωριμία με έναν αληθινό ήρωα, το μπόλιασμα στην αντίσταση... Η μικρή Δάφνη κρατάει ένα λεύκωμα όπου καταγράφει μαρτυρίες και ντοκουμέντα από το μέτωπο και τα μετόπισθεν, κολλάει σκίτσα, φωτογραφίες. Δίχως να το ξέρει, γράφει ιστορία. Ιστορία ζωντανή, απλή, από πρώτο χέρι. Ιστορία που, μέσα από τα καθημερινά περιστατικά, δίνει την πικρή γεύση του πολέμου. Ιστορία πατριωτισμού, αλλά και ιστορία συναδέλφωσης. "Δεν υπάρχουν καλοί ή κακοί λαοί, ποτέ δεν φταίει ένας ολόκληρος λαός", της είχε πει μια μέρα στις αρχές του Οκτώβρη ο θείος Κώστας. "Αλλά βέβαια, αν μας επιτεθεί η Ιταλία, θα πολεμήσουμε. Έτερον εκάτερον". Ένα βιβλίο-μαρτυρία που μπορεί να διαβαστεί από μικρούς και μεγάλους, είτε για να γνωρίσουν, είτε για να θυμηθούν τα περασμένα τις άλλες δάφνες. Τότε που ολόκληρη η οικουμένη μιλούσε με θαυμασμό για τον τόπο μας. Τότε που οι ΄Ελληνες, μικροί και μεγάλοι, αγωνίστηκαν με ομοψυχία για να φτιάξουν έναν κόσμο ελεύθερο και ειρηνικό.