Μια φορά κι έναν καιρό οι άνθρωποι ήταν πολύ εγωιστές. Ζούσαν για να συσσωρεύουν αγαθά. Σπαταλούσαν τα πάντα: την ενέργεια, το νερό, τα χρήματά τους... Καταπατούσαν δάση, βουνά, ακτές και υγροτόπους σα να ήταν γίγαντες που τσαλαπατούσαν τη γη. Ευτυχώς η εποχή αυτή πέρασε ανεπιστρεπτί. Το παραμύθι είχε ευτυχισμένο τέλος. Όχι, δεν βρέθηκε η καλή νεράιδα. Απλώς... όλοι, πλανητάρχες, ηγέτες, πολίτες του κόσμου όλου διάβασαν το Ημερολόγιο Οικολογικής Νοημοσύνης 2011 που κρατάς στα χέρια σου! Αυτό ήταν το όνειρό μου, όταν έγραφα το ημερολόγιο. (Ελένη Σβορώνου, Από το μέλλον [Χειμώνας του 2020])