Η πεμπτουσία του "δανδισμού" προβάλλεται στην εικόνα ενός Όσκαρ Ουάιλντ ολότελα αδιάφορου για τις γήινες έριδες και αφιερωμένου εξ ολοκλήρου στην "τέχνη για την τέχνη". Τούτος ο τόμος έρχεται να διαψεύσει αυτό το στερεότυπο. Ο Ιρλανδός συγγραφέας αποκαλύπτεται εδώ ως στρατευμένος διανοούμενος με ιδιαίτερα κριτική ματιά απέναντι στις αδικίες αυτού του κόσμου. Ο Ουάλιντ συνηγορεί υπέρ της ανοικοδόμησης της κοινωνίας επάνω σε νέα θεμέλια, "όπου η φτώχεια θα είναι αδύνατη".