Στην ιστορική καταγραφή του Εμφυλίου Πολέμου, πολλές είναι οι σκοτεινές πτυχές και οι αδιευκρίνιστες λεπτομέρειες των γεγονότων που υπήρξαν αιτίες και αφορμές για την εκδήλωση της αδελφοκτόνου σύρραξης. Ειδικότερα δε ο ρόλος της Συμφωνίας της Βάρκιζας και οι συνέπειες της αποτελούν διαχρονική εστία διαφωνιών μεταξύ ιστορικών, αλλά και ανθρώπων οι οποίοι βίωσαν τη ζοφερή εκείνη περίοδο. Το παρόν βιβλίο του Χρήστου Δ. Καινούργιου συνιστά μια βιωματική καταγραφή των εμπειριών του από τα στρατόπεδα Ρουμπίκ και Μπούλκες, στην Αλβανία και στη Γιουγκοσλαβία αντίστοιχα, χώρους καταφυγής στη Γιουγκοσλαβία αντίστοιχα, χώρους καταφυγής αγωνιστών του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ κατά τη μεταβαρκιζιανή περίοδο. Ο συγγραφέας ρίχνει "φως" σε μια άγνωστη πτυχή της νεοελληνικής ιστορίας και της εμφύλιας διαμάχης, επιχειρώντας να διαλύσει μύθους και να καταστήσει σαφείς τον πραγματικό ρόλο και τον τρόπο λειτουργίας των εν λόγω στρατοπέδων, που υπήρξαν εστίες ανακούφισης και ιδεολογικής συγκρότησης για χιλιάδες Έλληνες πολιτικούς πρόσφυγες, μετά τις διώξεις που υπέστησαν ως αποτέλεσμα της Συμφωνίας της Βάρκιζας.