Η δημιουργός, με τα 17 ποιήματα της συλλογής, δίνει μια γερή γροθιά στο στομάχι του "συστήματος". Εναντιώνεται στην καταπίεση της εργατικής τάξης και με το ανθρώπινο στοιχείο να πρωταγωνιστεί, οργισμένα διαδηλώνει μέσω των στίχων της. Ζητά μ' ευθύ και έντονο τρόπο την επαγρύπνηση των αδικημένων στρωμάτων και την ανάγκη για ύπαρξης μιας -όσο το δυνατόν- δίκαιης και ανθρώπινης κοινωνίας. Δείγμα γραφής: Από την "Εκμετάλλευση των αλλογενών" ...Στην ακροστασία των έντρομων, στη στέρηση της ζέστης ή στην ανάγκη φαγητού του πεινασμένου χνώτου, θρηνούν αποχειροβίωτοι εργατικοί του άθλιου μισθού, ανθογραφία εξόριστης ομορφιάς παραποτάμιου όρμου στην κατασκότεινη σπηλιά διογκωμένου φόβου και στο λιμναίο των κορμιών τις ιδρωμένες πλάτες των σκλαβωμένων αλλογενών στο έθνος των αισχρών.