Όπως γίνεται αντιληπτό από τους δύο αυτούς τόμους με τις επιφυλλίδες του, αλλά και από τους προηγούμενους που είχε επιμεληθεί ο ίδιος, ο Μάριος Πλωρίτης δεν υπήρξε δημοσιογράφος με την τρέχουσα σημασία της λέξης. Μολονότι τα περισσότερα βιβλία του τα συγκροτούν κείμενα που έχουν δημοσιευτεί σε εφημερίδες, και μολονότι ο ίδιος δεν έγραψε ποτέ μυθιστόρημα, διήγημα ή θεατρικό έργο, ο Πλωρίτης ανήκει σε μια μεγάλη σχολή συγγραφέων, όπως είναι ο Γρηγόριος Ξενόπουλος, ο Νίκος Καζαντζάκης, ο Άγγελος Τερζάκης, αλλά και πάμπολλοι άλλοι, που ανάλωσαν συστηματικά τις δυνάμεις τους τόσο στον ημερήσιο όσο και στον περιοδικό Τύπο. [...] Στους αντίποδες της τελευταίας αυτής κατηγορίας συγγραφέων ανήκει ο Μάριος Πλωρίτης, τις επιφυλλίδες του οποίου θα τις κατέτασσε κανείς, κατά το μεγαλύτερο μέρος τους, στο είδος που καλείται "πολιτικό δοκίμιο". [...] Η συγκέντρωση σε δύο τόμους ενός αντιπροσωπευτικού τμήματος της επιφυλλιδογραφίας του Μάριου Πλωρίτη έχει περισσότερους από έναν στόχους: Να παρακολουθήσει και να προβάλει την πνευματική περιπέτεια μιας καθοριστικής για τον ελληνικό πολιτισμό φυσιογνωμίας, αλλά και να καταδείξει τις παλινωδίες, τις αντιφάσεις, το πολύ σκοτάδι και το λιγότερο φως της Ιστορίας, τόσο σε τοπικό όσο και σε παγκόσμιο επίπεδο, που έχει σχεδόν εξαλείψει τις ελπίδες για ένα καλύτερο μέλλον. [...] Θανάσης Θ. Νιάρχος - Αντώνης Φωστιέρης