Η συγγραφέας ξεκινά με την παραδοχή ότι οι δημόσιοι υπάλληλοι ενεργώντας στο όνομα και για λογαριασμό του κράτους διαμορφώνουν την εικόνα του κράτους. Η ανταπόκριση των δημοσίων υπαλλήλων στο ρόλο τους είναι βαρύνουσας σημασίας τόσο για την ποιότητα της λειτουργίας του κράτους όσο και για τη δημοκρατική διακυβέρνηση μιας πολιτείας. Η εικόνα του κράτους, η οποία πρωτίστως, διαμορφώνεται από τις δράσεις, συμπεριφορές και στάσεις των δημοσίων υπαλλήλων, επηρεάζοντας την ποιότητα των προσφερόμενων υπηρεσιών, δε μπορεί να αποτελεί τυχαίο ζήτημα των κατά περίπτωση αντιδράσεων. Οι στάσεις και οι συμπεριφορές τους θα πρέπει να είναι, αφενός μεν κοινές και να ανταποκρίνονται στις αναμενόμενες, αφετέρου δε προβλέψιμες ώστε να διασφαλίζεται ο απαιτούμενος έλεγχος έναντι της οποιασδήποτε αυθαιρεσίας. Η απόκλιση του αναμενόμενου από τον πραγματικό ρόλο του δημοσίου υπαλλήλου αποτελεί ένα από τα αντικείμενα της παρούσας μελέτης. Μέσω της διαχρονικής αποτίμησης σε δύο ακραία σημεία της δεκαετίας 1995-2005, επιχειρήθηκε, αφενός μεν να διαπιστωθεί αν οι δημόσιοι υπάλληλοι συνειδητοποιούν το ρόλο τους, αφετέρου δε η αναζήτηση των πιθανών αιτίων της ελλειμματικής ανταπόκρισης σ' αυτόν.