Οι ευαγγελικές διηγήσεις του πολλαπλασιασμού των άρτων είναι ένα σημαντικό θέμα της ευαγγελικής παράδοσης. Σχετίζεται με το θαυμαστό χορτασμό ενός πλήθους ανθρώπων που ακολουθούν τον Ιησού σε ερημική τοποθεσία. Ο Ιησούς δείχνει ευσπλαχνία και χορταίνει το πλήθος με ελάχιστα εφόδια από άρτους και ιχθείς. Το θαύμα δείχνει να είναι ιδιαίτερα αγαπητό στην πρώτη εκκλησία αφού το καταγράφουν όλοι οι ευαγγελιστές και οι Μάρκος και Ματθαίος διπλά. Συνολικά απαντάται έξι φορές στην Καινή Διαθήκη και αυτό είναι δηλωτικό της σπουδαιότητας του για την πρώτη εκκλησία. Το γεγονός, ότι εντάσσεται στο θέμα των γευμάτων του Ιησού με τους μαθητές και το λαό που τον ακολουθεί, αποτέλεσε ενδιαφέρον θέμα και ερμηνεύτηκε τόσο από τους Πατέρες της εκκλησίας μας όσο και από νεώτερους ερμηνευτές. Διατηρείται στην ορθόδοξη λατρεία στην ακολουθία της αρτοκλασίας ενώ το ιδιαίτερο ευχαριστιακό λεξιλόγιο των διηγήσεων δείχνει ότι πιθανόν υπάρχει κάποια σχέση με τον Τελευταίο Δείπνο του Κυρίου με τους μαθητές του. Η ευχαριστιακή προσευχή και η κλάση του άρτου που περιγράφεται στις διηγήσεις δείχνει να σχετίζεται με τις πρώτες μορφές ευχαριστίας της αρχέγονης εκκλησίας και τις μορφές που αυτή πήρε στο πέρασμα των χρόνων. Η παρούσα μελέτη φιλοδοξεί να δώσει μια ολοκληρωμένη ερμηνεία κάτω από το πρίσμα των κλασσικών αλλά και των σύγχρονων μεθόδων ερμηνείας και να αναδείξει την ευχαριστιακή ερμηνεία των διηγήσεων. Τελικός της στόχος είναι να αναδειχθεί η ευρύτερη αντίληψη του όρου της ευχαριστίας ως έκφραση της εκκλησιαστικής ταυτότητας της αρχέγονης εκκλησίας και να συμβάλλει στον επαναπροσδιορισμό μιας νέας θεώρησης της αναζήτησης των απαρχών του χριστιανισμού. (από τον πρόλογο του βιβλίου)