Η κατάρρευση του βασιλικού πραξικοπήματος, η φυγή του βασιλιά στη Ρώμη και η πλήρης αδυναμία του στρατού να αντιδράσει φαίνεται να σταθεροποιούν τους συνταγματάρχες στην Ελλάδα. Και στην προσπάθεια τους να αποκτήσουν λαϊκό έρεισμα προχωρούν στη διενέργεια "δημοψηφίσματος" οπερετικού χαρακτήρα. Όμως πίσω από την επίπλαστη εικόνα "ευνομίας και ευταξίας" οι πρώτες αντιστασιακές οργανώσεις αρχίζουν τον αγώνα. Τον Αύγουστο του 1968 ο Αλέκος Παναγούλης προβαίνει στην πλέον ηχηρή πράξη κατά της Χούντας όταν αποπειράται να δολοφονήσει τον Γ. Παπαδόπουλο. Είχαν προηγηθεί οι δημόσιες παρεμβάσεις των Π. Κανελλόπουλου και Γ. Παπανδρέου και του Κ. Καραμανλή. Η κηδεία του Γ. Παπανδρέου στις 3 Νοεμβρίου 1968 θα καταγραφεί ως η πρώτη διαδήλωση 300.000 πολιτών κατά της Χούντας με κεντρικό σύνθημα "Ελευθερία". Την ώρα όμως που στην Ελλάδα η αντίσταση προσπαθεί να οργανωθεί και να βρει βηματισμό, στο Βουκουρέστι αρχίζει ο νέος θρήνος της Αριστεράς. Στη 12η ολομέλεια του ΚΚΕ οριστικοποιείται η διάσπαση του κόμματος σε ΚΚΕ εξ. - ΚΚΕ εσωτ. και η επέμβαση των Σοβιετικών στην Τσεχοσλοβακία επιταχύνει τις εξελίξεις στην Αριστερά.