Το παρόν βιβλίο σκοπό έχει να ανασύρει από την αφάνεια έναν πολύ αξιόλογο μαθηματικό, τον Ζηνόδωρο (2ος π.Χ. αιώνας). Το βιβλίο χωρίζεται σε 4 κεφάλαια. Το 1ο κεφάλαιο περιέχει τις ελάχιστες πληροφορίες που έχουν σωθεί σχετικά με τη ζωή και το έργο του Ζηνοδώρου, του πατέρα του νεότερου κλάδου των μαθηματικών, του "Λογισμού Μεταβολών". Στο κεφάλαιο αυτό περιέχεται και η παράγραφος "Τα ισοπεριμετρικά προβλήματα", ώστε να ενημερωθεί ο μελετητής για το αντικείμενο του χαμένου έργου του Ζηνοδώρου με τίτλο "Περί ισοπεριμετρικών σχημάτων". Από το έργο αυτό έχουν σωθεί ελάχιστα τμήματα από τρεις πηγές, οι οποίες περιέχονται στα επόμενα κεφάλαια 2ο, 3ο και 4ο αντίστοιχα. Θεωρήθηκε απαραίτητο να τονισθεί σε ανεξάρτητη ενότητα η επίδραση του έργου του Ζηνοδώρου στους μαθηματικούς του 18ου, του 19ου και του 20ού αιώνα. Δεσπόζουσα θέση στην ενότητα αυτή έχει η αρχή ομιλίας του μεγάλου Έλληνα μαθηματικού Κωνσταντίνου Καραθεοδωρή με θέμα "Οι απαρχές του Λογισμού των Μεταβολών". Η ομιλία αυτή έγινε τον Αύγουστο του 1936 στο Κέμπριτζ της Μασαχουσέτης (ΗΠΑ). 0 ομιλητής θεωρεί τον Ζηνόδωρο ως θεμελιωτή του "Λογισμού των Μεταβολών". Το ίδιο κεφάλαιο περιέχει δύο παρατηρήσεις. Η πρώτη αναφέρεται στη λατινική μαθηματική ορολογία και η δεύτερη στους Δήμους της Αρχαίας Αττικής. Οι λόγοι που επέβαλαν τις παρατηρήσεις αυτές αναπτύσσονται στις οικείες θέσεις. Το δεύτερο κεφάλαιο περιέχει την πρώτη πηγή, το 5ο βιβλίο της "Μαθηματικής Συναγωγής" του Πάππου του Αλεξανδρέως. Το βιβλίο αυτό περιέχει 19 θεωρήματα, λήμματα και κατασκευές από το έργο "Περί ισοπεριμετρικών σχημάτων". Το τρίτο κεφάλαιο περιέχει τη δεύτερη πηγή που είναι το α' βιβλίο του έργου του Θέωνος του Αλεξανδρέως "Σχόλια εις την Μαθηματικήν Σύνταξην τού Πτολεμαίου". Περιέχονται 15 προτάσεις του Ζηνοδώρου. Το τέταρτο κεφάλαιο περιέχει τα λείψανα του έργου του Ζηνοδώρου όπως αυτά σώζονται από ένα έργο ανωνύμου συγγραφέως με τίτλο: "Ανωνύμου: Υπόμνημα εις το περί ισοπεριμέτρων επιπέδων σχημάτων". Στο κεφάλαιο αυτό περιέχονται 11 μαθηματικές προτάσεις. Καταβλήθηκε προσπάθεια ώστε να γίνει ένας παραλληλισμός μεταξύ των τριών πηγών και να τονισθούν οι διαφορές και οι ομοιότητες των διαφόρων προτάσεων. [...] (από την εισαγωγή του βιβλίου)