[...] Τα κειμήλια ανήκουν σε εκκλησίες προσφύγων της Ν. Ιωνίας, στο σωματείο Ν. Σινασού, στο Κέντρο Μικρασιατικού Πολιτισμού, στην Επιτροπή Ποντιακών Μελετών και στο μουσείο Μικρασιατικού Ελληνισμού-Φιλιώ Χαϊδεμένου ή είναι ιδιωτικά ενθυμήματα και εικόνες από το οικογενειακό εικονοστάσι, έργα συνήθως ταπεινά από καλλιτεχνική άποψη αλλά ανεκτίμητης αξίας για τους κατόχους τους. Με αυτές τις ενέργειες του μουσείο θεμελίωσε τη συνεργασία του με τις κοινότητες των προσφύγων που συμμετείχαν ενεργά στη διαμόρφωση του "λόγου" της έκθεσης. Η ανταπόκρισή τους στο κάλεσμά μας επιβεβαίωσε την πεποίθησή μας ότι το μουσείο μπορεί να οικοδομήσει νέες, γόνιμες σχέσεις με την κοινωνία που το περιβάλλει. Τα αντικείμενα από τη συλλογή Κειμηλίων Προσφύγων του μουσείου που επιλέχθηκαν για να υποστηρίξουν τα θέματα που πραγματεύεται η έκθεση είναι κυρίως εικόνες αλλά και εκκλησιαστικά σκεύη, άμφια, χειρόγραφα, έντυπα κ.ά. προερχόμενα στην πλειονότητά τους από την Καππαδοκία, την Ανατολική Θράκη και τον Πόντο. [...] (Μαρία Φιλιππούση)