Εδώ και μερικά χρόνια ο υπογράφων το παρόν έχει επισημάνει μιά έλλειψη. Πρόκειται για τη μη απόδοση υμνολογικά - εορταστικά της αρμόζουσας τιμής σε μια μεγάλη προσωπικότητα της πίστεώς μας. Κάθε φορά που την έφερε στη σκέψη του διερωτάτο γιατί αυτή η παράληψη αποδόσεως της πρεπούσης τιμής. Πρόκειται για τον μεγάλο Θεόπτη προφήτη Μωυσή. Τον τελευταίο καιρό ασχολήθηκε με το αδικημένο υμνολογικά ιερό Πρόσωπο. Και ασχολήθηκε διεξοδικά. Έφερε σε πέρας ένα σενάριο για την δημιουργία ενός ντοκυμανταίρ που αφορούσε το Σινά και τον προφήτη Μωυσή. Αποτέλεσμα αυτής της κοπιώδους ενασχολήσεως, ήταν φυσικό να αφουγκραστεί στενά τη ζωή και δράση, την περιπέτεια της αυτοεξορίας του αρχικά στο Σινά, τις τόσες πολύχρονες δυσκολίες και αντιξοότητες, τις τόσες θλίψεις λόγω της στάσεως και συμπεριφοράς του Φαραώ αρχικά και στη συνέχεια του σκληροτράχηλου Ισραηλιτικού λαού. Παράλληλα διέγνωσε αβίαστα τα τόσα προτερήματα, τις σπάνιες ικανότητές του ως αρχηγού λαού που συνεχώς μετακινείτο κάτω από τις πλέον αντίξοες συνθήκες για ανθρώπους κάθε ηλικίας. Παραμένει όντως κάτι μοναδικό και ασύλληπτο το τι υπέστη με τις τόσες ευθύνες για τέσσερες δεκαετίες, και μέγα το κατόρθωμα ότι ανταπεξήλθε πλήρως στις πολύπλευρες υποχρεώσεις. Προπαντός άξιο θαυμασμού το ήθος του ο ακέραιος και αδαμάντινος χαρακτήρας του, η ασύγκριτη σταθερή και αμετακίνητη πίστη του στο Θεό, το "περιβόλι" των αρετών του και η τόση σχέση του μέχρι και οικειότητος με τον Παντοκράτορα Κύριο,η οποία αποτελεί όντως μοναδικό φαιμόμενο θνητού ανθρώπου. Χωρίς υπερβολή στο πρόσωπό του συναντώνται τα πιο μεγάλα και υψηλά σε ηθικό επίπεδο. Η αξιοθαύμαστος υπομονή και επιμονή του,το διοργανωτικό του πνεύμα η όλη στρατηγική του ικανότητα και η ακέραιη συμπεριφορά του, τόσον αρχικά με το Φαραώ στην Αίγυπτο, όσο και με το δύσχολο λαό του Ισραήλ κατά την μακρόχρονη πορεία στην σιναϊτική έρημο. [...] (από την εισαγωγή του βιβλίου)