Ένας παλαιός δάσκαλος θυμάται όσα έσβησε ο χρόνος. Περιστατικά και γεγονότα μιας άλλης εποχής, συμβάντα της καθημερινότητας, πρόσωπα άσημα και επώνυμα, συνθέτουν γλαφυρά την βαρυσήμαντη μικροϊστορία της κυπριακής υπαίθρου. Οι αφηγήσεις ρέουν σαν τρεχούμενο νερό της μνήμης, ζωντανεύοντας ξεχασμένες νοσταλγίες, ξυπνώντας παλιά όνειρα, λουσμένα στην μαγεία της λήθης, ανασταίνοντας το ωραίο, προχθεσινό παρελθόν μας. Λαϊκά ιδεολογήματα, γοητευτικές προλήψεις και προκαταλήψεις, μεταφυσικές δοξασίες και αντιλήψεις, δεισιδαιμονίες και παραδόσεις συμφύρονται με τα λαογραφικά και ιστορικά στοιχεία, ανυψώνοντας την αφηγηματική ατμόσφαιρα και την αισθητική στα επίπεδα της λογοτεχνικής τέρψης. Μακριά από την αστική συμφόρηση, την ηχορύπανση και την ξηρασία της πόλης, τα καταπράσινα διηγήματα του συγγραφέα μυρίζουν μούστο, τσίπουρο, θυμάρι και χωριάτικο φρεσκοψημενο ψωμί, που σε παίρνει πίσω, για να ξαναζήσεις την δροσιά και την αρχοντιά της παρθένας φύσης και του κυπριακού χωριού. Ανδρέας Μακρίδης