Το Κρητικό ζήτημα αποτελεί ένα από τα σπουδαιότερα κεφάλαια της ελληνικής πολιτικής και διπλωματικής ιστορίας του 19ου αιώνα. Το θέμα "Η Αγγλική πολιτική και το Κρητικό ζήτημα, 1839-1841", παρουσιάζει μία "κινητικότητα" σε διαφορετικά επίπεδα, τα οποία δεν ήταν δυνατόν να καλυφθούν συγχρόνως από την παρούσα μονογραφία. Το Κρητικό ζήτημα στη χρονική περίοδο που μελετάμε, συνδυάζεται με τη γενικότερη πολιτική των ευρωπαϊκών δυνάμεων απέναντι στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, εφόσον εκδηλώθηκε ως παρακολούθημα των τάσεων διάλυσης και συντήρησής της στο πλαίσιο του Ανατολικού ζητήματος. Κατά συνέπεια, εξετάζεται ενταγμένο στα ιστορικά γεγονότα της εποχής του και συγκεκριμένα στη β΄ τούρκο-αιγυπτιακή σύγκρουση, για τη διευθέτηση της οποίας η Μ. Βρετανία διαδραμάτισε πρωταρχικό ρόλο. Για το λόγο αυτό κρίθηκε σκόπιμο να προηγηθεί η ανασκόπηση των διεθνών σχέσεων της β΄ ανατολικής κρίσης των ετών 1839-1841, για να κατανοηθεί η ιδιάζουσα σημασία της Κρήτης στον ανταγωνισμό των δυνάμεων στο χώρο της ανατολικής Μεσογείου. Παράλληλα, το ζήτημα της Κρήτης, ως ελληνικό αλυτρωτικό πρόβλημα, όπως ήλθε στην επιφάνεια με την επανάσταση του 1841, συνδέεται άρρηκτα με την ελληνική εξωτερική πολιτική της περιόδου αυτής. Στο σημείο αυτό πρέπει να δηλωθεί ότι η παρούσα μελέτη δε φιλοδοξεί να καλύψει την ιστορία της κρητικής επανάστασης του 1841 και τις ευθύνες της ελληνικής κυβέρνησης στην υποκίνηση ή στην αποτυχία της. Η αναφορά στα επαναστατικά γεγονότα γίνεται αποσπασματικά και για λόγους που εξυπηρετούν την οικονομία του βιβλίου. Σκοπός της εργασίας αυτής είναι η εξέταση και η ανάλυση της βρετανικής πολιτικής σε σχέση με την Κρήτη κατά τη διάρκεια της β΄ ανατολικής κρίσης. [...] (από τον πρόλογο της συγγραφέως)