[...] Ήταν μια φορά κι έναν καιρό κάποιοι εμπνευσμένοι παραμυθάδες, που με τον ευφάνταστο λόγο τους πλάθανε ιστορίες, με τις οποίες ψυχαγωγούσαν τα μικρά αλλά και τα μεγάλα παιδιά τις ατέλειωτες νύχτες του χειμώνα, που αιχμάλωτοι του καιρού τις περνούσαν γύρω από το τζάκι. Τέτοιοι παραμυθάδες δεν υπάρχουν σήμερα δυστυχώς. Η παράδοση ωστόσο διέσωσε πολλά παραμύθια και μύθους. Ορισμένα από αυτά προσπαθεί ο συγγραφέας Πρωτοπρεσβύτερος Γρηγόριος Ευσταθίου να διασώσει καταγράφοντας τα στο βιβλίο αυτό. Δημοσιεύει μια σειρά παραμυθιών τα οποία άκουσε να του διηγούνται συγγενείς και φίλοι τόσο από την ιδιαίτερη πατρίδα του Κύπρο, όσο και από τη Μακεδονία. Αξιόλογη είναι η προσπάθεια του να διατηρήσει τη ντοπιολαλιά με την οποία τα άκουσε και να σημειώσει το ονοματεπώνυμο όσων του τα διηγήθηκαν καθώς και το έτος καταγραφής τους. [...] (από τον πρόλογο του βιβλίου)