Τα ποιήματα αυτά γράφτηκαν μέσα στο βρασμό μιας αγχώδικης-υπαρξιακής κρίσης. Αυτή η ποιητική-πληθωρική-παραγωγή ήταν ένας αμυντικός μηχανισμός ξεπεράσματος της κρίσης, αλλά ταυτόχρονα και ένας τρόπος έκφρασης και βίωσης της κρίσης με την ποίηση. Γιατί η Όλγα είχε από πάντα την αφέλεια να πιστεύει στον άνθρωπο. Και διαψεύστηκε. Την απογοήτευσαν οι φίλες της. Την πρόδωσαν οι φίλοι της, γιατί ενώ αυτή ήταν πραγματικός άνθρωπος αυτοί αποδείχθηκαν ανθρωπάκια.