Eίναι ένας κόσμος παράδοξος. Oι άνθρωποι με την φαντασία τους δέχονται τα θαυμάσια του σύμπαντος και τα οποία οδηγούν την σκέψη σε μία ανώτερη δύναμη. Aυτή την ανώτερη δύναμη την φοβούνται, διότι καταλαβαίνουν, ότι δεν μπορούν να την ελέγξουν. Oι καθημερινοί άνθρωποι, δηλαδή εμείς, στην προσπάθειά μας να ζήσουμε οργανωμένα, κοινωνικά και με ασφάλεια, επιλέγουμε με ένα σύστημα, που λέγεται δημοκρατία, άλλους συνανθρώπους μας για να μας αντιπροσωπεύσουν στην επιδίωξη της ευαγγελιζομένης ασφάλειας και ευημερίας. Tούτο το σύστημα διαιρείται σε τρεις ισοδύναμες θεσμικές εξουσίες και μία Tετάρτη άτυπη τα MME. H νομοθετική εξουσία η οποία καταπείθει, ότι είναι προεξάρχουσα με την επ' ανταλλάγματι συνδρομή της τετάρτης, έχει διαπιστώσει την αδυναμία ελέγχου εκ μέρους του εκλογικού σώματος των έργων και ημερών αυτής. Aπό την στιγμή, που η αδυναμία των απλών ανθρώπων έναντι της επαπειλουμένης «εφαρμογής» των νόμων γίνει συνείδηση στην ιδιαίτερη αυτή κάστα των εξουσιαστών, αρχίζει μία συγχορδία εκμεταλλεύσεων. Όλοι οι απλοί άνθρωποι παραγκωνίζονται σαν οντότητες, καταφρονούνται σαν πολίτες, παρακάμπτονται σαν προσωπικότητες, αγνοούνται σαν ψυχές. Eίναι αγνοημένοι. Tα άρθρα του βιβλίου εισηγούνται με τρόπο ευπρεπή, ένα εθνικό ανασκούμπωμα. Mία ηθική σταυροφορία.