Η απόκτηση δικαιωμάτων στη Λιμνοθάλασσα Βιστωνίδα, ήταν -όπως από ιστορικά στοιχεία προκύπτει- διαρκής και διακαής στόχος της Μονής του Βατοπεδίου. Η επιθυμία τους αυτή, απέκτησε στιβαρό νομικό υπόβαθρο στις αρχές του περασμένου αιώνα. Τότε άρχισε και η διεκδίκηση της Λιμνοθάλασσας. Ολοκληρωτική δικαίωση πέτυχαν οι Βατοπεδινοί το 1941, επί της δημοκρατικής διακυβέρνησης Τσολάκογλου. Τότε η Βιστωνίδα έγινε επιτέλους δική τους. Δυστυχώς το Γ΄ Ράϊχ έχασε τον πόλεμο και οι Βατοπεδινοί τη Βιστωνίδα τους. Χρειάστηκε το Ελληνικό Δημόσιο εβδομήντα σχεδόν χρόνια για να αντιληφθεί την σε βάρος του Μοναστηριού αδικία. Μόλις αυτό συνέβη, ακολούθησε η διοικητική παραχώρηση τόσο της Βιστωνίδας, όσο και των παρόχθιων εκτάσεων στο Βατοπέδι. Κάποια στιγμή οι μοναχοί άρχισαν, προφανώς ύστερα από αφόρητες πιέσεις του Ελληνικού Δημοσίου, τις ανταλλαγές του ιερού ύδατος της Βιστωνίδας με μικρότερης αξίας παραθαλάσσιες εκτάσεις ή δημόσια ακίνητα. Οι νομότυπες αυτές συμβάσεις, θεωρήθηκαν πράξεις παράνομες, οπότε υπήρξε παρέμβαση της δικαιοσύνης. Κλήθηκε να διαπιστώσει δηλαδή τα στοιχεία ταυτότητος και τις διευθύνσεις των υπαλλήλων που ξεγέλασαν τους υπουργούς και τους οδήγησαν να βλάψουν τη δημόσια περιουσία, δεδομένου ότι οι υπουργοί στη χώρα μας ποτέ δεν παρανομούν, απλώς παραπλανούνται...