Οι μεταρρυθμίσεις, ως τομές κοινωνικής οργάνωσης της χώρας, πολλές φορές παρέμειναν ανολοκλήρωτες στην υλοποίησή τους. Τέτοια ήταν και η μεταρρύθμιση του Εθνικού Συστήματος Υγείας (ΕΣΥ) που θεσμοθετήθηκε το 1983, η οποία διέγραψε μια μετέωρη πορεία μεταξύ μιας εντυπωσιακής ανάπτυξης υποδομών και υπηρεσιών ιατρικής υποστήριξης, από τη μια, και θεσμικής ανεπάρκειας, χαμηλών αποδόσεων και μεγάλης δυσαρέσκειας των πολιτών από τις υπηρεσίες, από την άλλη. Το βιβλίο επιχειρεί να απαντήσει σε αυτές τις καίριες αντιφάσεις και στο βασανιστικό ερώτημα: πώς μια τέτοια πρόταση για την υγεία, όχι μόνο αξιακά και θεσμικά εδραιωμένη σε αρχές ισότητας και καθολικής κάλυψης, αλλά και αποδεκτή από το κοινωνικό σύνολο, «ξεστράτισε» στο δρόμο της ολοκλήρωσής της; Η ανάλυση επικεντρώνεται στους παράγοντες που καθόρισαν τα «μετέωρα βήματα» του μεταρρυθμιστικού έργου· παράγοντες που διατρέχουν το πολιτικό, το κομματικοκρατικό και το οικονομικό περιβάλλον, την κοινωνική και συλλογική υποστήριξη των μεταρρυθμίσεων, την επιρροή των ομάδων πίεσης και συμφερόντων, και βεβαίως, την ικανότητα του συστήματος να διαχειριστεί τις αλλαγές και την αποδοτική χρήση των πόρων.