Ο Ελληνικός Λαϊκός Απελευθερωτικός Στρατός (ΕΛΑΣ) αποτελεί ένα από το σημαντικότερα κεφάλαια της νεώτερης ελληνικής ιστορίας. Ως γνήσιο δημιούργημα των ακραίων συνθηκών της ναζιστικής Κατοχής, ήταν η φυσική συνέχεια του πολέμου στα βουνά της Αλβανίας, στα Οχυρά και στην Κρήτη και παράλληλα ένα κοινωνικό φαινόμενο που κατέθετε ριζοσπαστικά πολιτικά αιτήματα για τη μεταπολεμική Ελλάδα. Αυτή η μονογραφία φιλοδοξεί να καλύψει την ιστορία και την πολεμική δράση του μαζικότερου στρατού της Εθνικής Αντίστασης, από την ίδρυσή του (Φεβρουάριος 1942) μέχρι τη Συμφωνία της Βάρκιζας (Φεβρουάριος 1945). Μέσα από ένα πλήθος γραπτών πηγών, απομνημονευμάτων, αδημοσίευτων μαρτυριών και δεκάδων συνεντεύξεων με παλιούς αντάρτες, καλύπτονται για πρώτη φορά σε μια αυτοτελή έκδοση θεματικές, όπως η οργάνωση και η στελέχωση του αντάρτικου στρατού, οι επιχειρησιακές του δυνατότητες, η παρουσία αξιωματικών στις γραμμές του, οι τακτικές μάχης και οι επιχειρήσεις εναντίον κατακτητών, συνεργατών και αντίπαλων οργανώσεων.