Οι σωστικές ανασαφές τις οποίες διενήργησα στην Αρχαία Επίδαυρο ως υπεύθυνη της περιοχής κατά το χρονικό διάστημα 1980-1983, όταν υπηρετούσα ως Επιμελήτρια των Αρχαιοτήτων στη Δ΄ Εφορεία Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων Ναυπλίου, με είχαν οδηγήσει στη σκέψη, εξαιτίας του είδους των κινητών ευρημάτων που προέρχονταν από ελληνιστικούς κυρίως τάφους της αρχαίας νεκρόπολης, να ασχοληθώ με την κεραμική της εποχής, καθώς μάλιστα έως τότε δεν είχε δημοσιευτεί κάτι σχετικό από την περιοχή αυτή. Οι συζητήσεις με τον καθηγητή Β. Λαμπρινουδάκη, του οποίου είναι γνωστές η στενή επιστημονική σχέση με την περιοχή, ιδίως με τα ιερά του Ασκληπιού και του Απόλλωνος Μαλεάτα, υπαγόρευσαν τη διεύρυνση του θέματος με την εξέταση της ιστορίας της πόλης από την εποχή των τελευταίων χρόνων του Πελοποννησιακού πολέμου, όταν η Επίδαυρος εισέρχεται ενεργά στα πράγματα της Πελοποννήσου και συμμετέχει στις πολεμικές και πολιτικές δραστηριότητες. Από τις περαιτέρω συζητήσεις όμως με τον καθηγητή του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων Ε. Α. Παπαποστόλου, για θέματα κυρίως της ελληνιστικής κεραμικής, προέκυψε η ιδέα να δοθεί κατά το δυνατόν η διαχρονική εικόνα της πόλης με όσα στοιχεία υπήρχαν και λαμβάνοντας κυρίως υπόψη το υλικό των ανασκαφών, δεδομένου ότι καμία συνολική συστηματική μελέτη δεν είχε γίνει έως τότε για την πόλη. Η πρώτη αυτή απόπειρα, άλλωστε, και τα συμπεράσματα τα οποία θα συνάγονταν, θα μπορούσαν να αποτελέσουν την αρχή για μία περαιτέρω ενασχόληση με θέματα της αρχαίας πόλης της Επιδαύρου και συμπλήρωση της εικόνας της. Την υλοποίηση αυτής της ιδέας, στα πλαίσια της εκπόνησης διδακτορικής διατριβής, ενστερνίστηκε και η καθηγήτρια του ίδιου Πανεπιστημίου Α. Μαραγκού. [...] (από τον πρόλογο του βιβλίου)