[...] Άνθρωποι της σκηνής -του θεάτρου- είναι και οι βιογραφούμενοι, στον ανά χείρας τόμο, άγιοι μάρτυρες. Οι άνθρωποι αυτοί δεν ανέχθηκαν να προδώσουν το κοινωνικό λειτούργημα του ηθοποιού κάνοντας στείρο προσηλυτισμό στους αγράμματους και αφελείς θεατές της εποχής. Δεν δέχθηκαν με κανένα τρόπο να γίνουν αντικοινωνικοί καλλιτέχνες με το να διακωμωδήσουν τα ιερά μυστήρια της Εκκλησίας. Δεν έκαναν κατάχρηση της τέχνης τους, δεν στρατεύθηκαν σε πολιτικούς ή θρησκευτικούς σκοπούς και όταν κατανόησαν το μεγαλείο της πίστης θανατώθηκαν από τους ειδωλολάτρες εργοδότες τους. Δεν είναι τυχαίο το δίδαγμα της κοινωνικής τους αποστολής· μιας αποστολής με μεγάλη επιρροή στον λαό-θεατή. Το δίδαγμα αυτό είναι ένα ηθικό δίδαγμα σεβασμού προς τον άνθρωπο και αυτό προέρχεται από την βαθειά παράδοση του ελληνοχριστιανικού πολιτισμού μας. Στην συνέχεια του τόμου παρατίθενται τα ευρεθέντα αγιολογικά κείμενα περί των εν λόγω αγίων μαρτύρων για να κατασταθούν γνωστά τόσο στον καλλιτεχνικό κόσμο όσο και στο ευρύτερο κοινό "τά περί τούτων αθλήματα" και επίσης για να αντιληφθούμε ότι η πίστη μας ωριμάζει και καρποφορεί όταν η αξία στην οποία υπηρετούμε διέπεται από ηθικό περιεχόμενο. (από την εισαγωγή του συγγραφέα)