Στη σημερινή Ελλάδα, μετά από αρκετές δεκαετίες ατέρμονων διαδικασιών με στόχο την εξεύρεση βιώσιμης λύσης του Κυπριακού Ζητήματος, πολλοί συμπατριώτες μας αποκαλούν αυτό το δυσεπίλυτο πρόβλημα «Ζήτημα των χαμένων ευκαιριών». Είναι όμως πράγματι έτσι; Πώς φθάσαμε, άραγε, από τη διεκδίκηση του αναφαίρετου δικαιώματος της αυτοδιάθεσης του συντριπτικά πλειοψηφούντος ελληνικού πληθυσμού του νησιού, στην τουρκική εισβολή του 1974 και στην ουσιαστική προσάρτηση του ευφορότερου 40% της έκτασής του στην Τουρκία; Πώς κατέληξαν οι δύο σύγχρονοι «εθνάρχες», ο αρχιεπίσκοπος Μακάριος και ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, αντί να συμβάλουν στην οριστική διευθέτηση του ζητήματος, να διευκολύνουν τη δημιουργία προϋποθέσεων για τη συνεχιζόμενη τουρκική ανάμιξη στο εσωτερικό της Μεγαλονήσου; Tο νέο και πλούσια εικονογραφημένο βιβλίο της σειράς "Παγκόσμια Ιστορία" παρουσιάζει με εύληπτο αλλά και έγκυρο τρόπο την περίπλοκη εξέλιξη του Κυπριακού Ζητήματος. Με αφετηρία την ελληνική εγκατάσταση στο νησί στην αυγή της Ιστορίας, παρακολουθούμε τις μακραίωνες προσπάθειες των κατοίκων του να διατηρήσουν ζωντανή την ελληνική τους ταυτότητα απέναντι στις επίβουλες διαθέσεις των Αράβων, και των μετέπειτα κατακτητών της Κύπρου: Λατίνων, Οθωμανών και, πιο πρόσφατα, των Αγγλων. Η συγγραφέας, διακεκριμένη ιστορικός, αναλύει τις μεθόδους με τις οποίες το βρετανικό αποικιακό καθεστώς ενέπλεξε, αμέσως μετά τη λήξη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, την Τουρκία ως ισότιμο εταίρο στις διαβουλεύσεις για την αυτοδιάθεση των Κυπρίων, και τον τρόπο με τον οποίο ο υπερβάλλων ζήλος της Χούντας για την Ενωση κατέληξε να ανοίξει τον δρόμο στα στρατεύματα του "Αττίλα" και στην επαπειλούμενη ντε φάκτο διχοτόμηση του νησιού.