Ο Αλκιβιάδης υπήρξε η χαρακτηριστικότερη φυσιογνωμία της περιόδου του Πελοποννησιακού Πολέμου. Νέος, γοητευτικός, ταλαντούχος ρήτορας αλλά ταυτόχρονα και ένα άτομο υπερβολικά τυχοδιωκτικό, χωρίς ιδεώδη και ηθικές αναστολές, παρέλαβε την Αθήνα του Περικλή στο απόγειο της δύναμής της, κατά τα αμφίρροπα πρώτα χρόνια της μεγαλύτερης σύγκρουσής της με τη Σπάρτη, για να την δει να καταποντίζεται στον όλεθρο περίπου μια εικοσαετία αργότερα. Μέχρι τότε, ο ίδιος κατόρθωνε να ελίσσεται αριστοτεχνικά μεταξύ της πατρίδας του, της Σπάρτης αλλά και της Περσικής αυτοκρατορίας και να παραμένει αλώβητος από κάθε ανατροπή της τύχης. Τελικά, όμως, ο κόσμος στη διαμόρφωση του οποίου συνέβαλε τόσο δραματικά, συμπαρέσυρε και τον ίδιο στην πτώση του και ο Αλκιβιάδης είχε το άδοξο τέλος ενός κοινού φυγόδικου. Σ' αυτή τη νέα, συναρπαστική βιογραφία, περιγράφονται τα ευτυχισμένα νεανικά χρόνια του Αλκιβιάδη στο πλευρό του μέντορά του Περικλή, η διαμόρφωση του χαρακτήρα του κάτω από τη διδασκαλία του Σωκράτη και των κορυφαίων σοφιστών του 5ου π.Χ. αιώνα στην Αθήνα, αλλά, κυρίως, η μετέπειτα αμφιλεγόμενη πολιτική σταδιοδρομία του ως πολιτικού και στρατιωτικού ηγέτη της Αθηναϊκής Δημοκρατίας και οι αριστοτεχνικές μεταστροφές του υπέρ της Σπάρτης και της Περσίας οι οποίες τον κατέστησαν ρυθμιστικό παράγοντα των εξελίξεων του Πελοποννησιακού Πολέμου, έναν πραγματικό πολιτικό "χαμαιλέοντα". Η γλαφυρή αφήγηση συμπληρώνεται από πλούσια, κατατοπιστική εικονογράφηση και χάρτες και είναι βέβαιο ότι θα ενθουσιάσει κάθε αναγνώστη που ενδιαφέρεται γι' αυτή τη δραματική περίοδο της ελληνικής Ιστορίας.