Ήταν μια χειμωνιάτικη μέρα του Νοεμβρίου του 1991, όταν, νεαρός αντισυνταγματάρχης, έφτασα στην Άγκυρα με την ιδιότητα του Στρατιωτικού Ακολούθου της Ελληνικής Πρεσβείας. Ο πατέρας μου, Στέργιος, γεννημένος το 1914 στη Χαριούπολη της Ανατολικής Θράκης, από πατέρα Σφακιανό και μάνα Ανατολικοθρακιώτισσα, μου περιέγραφε στα παραμύθια του έναν τόπο λατρευτό και ευλογημένο· αλλά, έξω από τον κόσμο του παιδικού ονείρου, αιωρούνταν ερωτηματικά εάν θα πρέπει να συνεχίσω κι εγώ να τον αγαπώ. Ήθελα να διαπιστώσω ο ίδιος αν, μετά τον ξεριζωμό της Μικρασιατικής Καταστροφής, υπήρχαν ακόμα ψήγματα των Ελλήνων και των λαών της Μικράς Ασίας ή αν είχαν απομείνει μόνο τα σπασμένα μάρμαρα. Έμεινα τρία χρόνια και, το καλοκαίρι του 1998, επανήλθα στην Άγκυρα ως Ακόλουθος Άμυνας, έχοντας πλέον στις αποσκευές μου όχι τα παιδικά μου παραμύθια, αλλά γνώση της σύγχρονης Τουρκίας και τη βεβαιότητα ότι γύρω μου υπήρχαν και υπάρχουν όλοι οι λαοί που κατοικούν για πολλές χιλιάδες χρόνια αυτό τον τόπο. Έτσι γεννήθηκε η ιδέα να προσεγγίσω το θέμα πιο αναλυτικά, ξεκινώντας από τη μάχη του Μαντζικέρτ (1071) μέχρι και σήμερα, έτει σωτηρίω 2012, και να ενδυναμώσω την αγάπη μου για τον κάτοικο της σημερινής Τουρκίας, αλλά με ερωτηματικά για τον ανερχόμενο νεο-οθωμανισμό, που διακατέχει αυτούς που συνεχίζουν να αμφισβητούν φιλίες, αξίες και γειτνίαση. Στην παρούσα μελέτη ο συγγραφέας αναζήτησε έγγραφα, αρχεία, στοιχεία και βιβλιογραφία από διάφορες πηγές, ώστε να διεμβολίσει την ιστορική πραγματικότητα της Μικράς Ασίας, ξεκινώντας με γεγονότα που συνέβησαν πριν από μια περίπου χιλιετία και αφορούν τη μετάλλαξη των ντόπιων χριστιανών σε "Τούρκους" και "μουσουλμάνους" (με αποκορύφωμα τις πρόσφατες αποκαλύψεις για την καταγωγή πολλών κορυφαίων αξιωματούχων και πολιτικών της Τουρκίας, όπως ο Ερντογάν, ο ίδιος ο Κεμάλ, ακόμα και ο Μωάμεθ Β΄ ο Πορθητής). Όλα αυτά τα στοιχεία αλλά και οι συνθήκες διαβίωσης των μειονοτήτων στην Τουρκία μάς οδηγούν στο συμπέρασμα ότι όλοι οι παλιοί και αλλοτριωμένοι κάτοικοι της Μικράς Ασίας αναμένουν και αναζητούν το φως στο Φανάρι και στην Ορθοδοξία για να επανασυστήσουν το δικό τους ΝΕΟ ΒΥΖΑΝΤΙΟ, μαζί με τους συνειδητοποιημένους, πλέον, Οθωμανούς. Αυτοί οι λαοί, οι οποίοι είναι λαοί της Μικράς Ασίας και σε καμία περίπτωση δεν είναι Τούρκοι, έχουν το δικαίωμα να αυτοπροσδιοριστούν, εθνικά και θρησκευτικά, όπως οι ίδιοι επιθυμούν.