Ο Γουίλ Φρίμαν είναι τριάντα έξι ετών και δεν έχει καμία απολύτως διάθεση να κάνει παιδιά. Ούτε καταλαβαίνει γιατί όλος ο κόσμος του έχει φάει τα αυτιά να γίνει πατέρας. Ζει σ' ένα μοντέρνο διαμέρισμα του Ίσλιγκτον, χωρίς παιχνίδια σκόρπια στο πάτωμα και χωρίς μαρμελάδες χυμένες πάνω στα CD του. Δεν χρειάζεται να εργάζεται χάρη στα δικαιώματα που εισπράττει από ένα τραγούδι που έγραψε ο πατέρας του. Ο Γουίλ αντιλαμβάνεται χάρη σε ένα τυχαίο γεγονός τη σημασία των χωρισμένων μητέρων, ειδικά όταν αυτές μοιάζουν με τη Τζούλι Κρίστι. Έτσι, μπλέκεται με μια ομάδα χωρισμένων γυναικών και γι' αυτό το λόγο επινοεί ένα γιο δύο χρόνων, την απουσία του οποίου χρειάζεται να δικαιολογεί συνεχώς λέγοντας όλο και πιο τερατώδη ψέματα.