Ο Τζιάννι Βάττιμο αποτελεί έναν από τους σημαντικότερους εκπροσώπους της μεταμοντέρνας συνθήκης. Θεωρεί ότι η νεωτερικότητα με την πίστη στις "μεγάλες αφηγήσεις" έχει φτάσει στο τέλος της. Αναφέρεται στο "τέλος της ιστορίας", με την έννοια ότι πλέον δεν υπάρχει ένας ενιαίος μίτος που να οδηγεί την ανθρώπινη δράση σε κάποιο σκοπό. Ο ίδιος θεωρεί ότι η μετάβαση από τη νεωτερικότητα στη μετα-νεωτερικότητα διαμορφώνεται ως το πέρασμα από μία "ισχυρή", σκέψη σε μια "αδύναμη". Στην ισχυρή ή μεταφυσική σκέψη, το υποκείμενο σκέφτεται και μιλάει στο όνομα της αλήθειας, της ενότητας ή της ολότητας. Αντίθετα, η αδύναμη σκέψη παρουσιάζεται ως μία μορφή μηδενισμού, ως μία έμπρακτη απιστία. Αυτός ο μηδενισμός αποτελεί ένα διαφορετικό είδος σκεπτικισμού· περιφρονεί και ελκύει ταυτόχρονα, υποσκάπτει και κατακτάει, δεν έχει πίστη, αλλά αυτό δεν τον κάνει να χάνεται. Ως εκ τούτου, πιστεύει ότι ο μηδενισμός δεν παρουσιάζεται ως αντίπαλος, αλλά ως ευκαιρία. Στην πραγματικότητα, ο άνθρωπος του εικοστού αιώνα δεν έχει συνηθίσει να ζει, χωρίς να οδηγείται σε νεύρωση, σε μια κατάσταση όπου δεν υπάρχουν εγγυήσεις και βεβαιότητες. Το ζήτημα για τον Βάττιμο δεν είναι ότι είμαστε μηδενιστές, αλλά, μάλλον, ότι δεν είμαστε αρκετά μηδενιστές.