Κανείς ποτέ δε με ρώτησε τι σημαίνει για μένα, τον πρώτο αμοραλιστή της ιστορίας, το όνομα «Ζαρατούστρα», παρόλο που κανονικά θα ’πρεπε, αφού είναι διαμετρικά αντίθετο απ’ αυτό που σηματοδοτεί η μοναδική και ανεπανάληπτη ιστορική παρουσία αυτού του Πέρση. Ο Ζαρατούστρα ήταν ο πρώτος που κατάλαβε ότι η κινητήρια δύναμη ολόκληρης της ανθρωπότητας είναι η πάλη ανάμεσα στο καλό και στο κακό. Η αναγόρευση της ηθικής σε μεταφυσική οντότητα, και συγκεκριμένα σε δύναμη, αίτιο και αυτοσκοπό είναι δικό του έργο. [...] Είχε την αποκλειστική ευθύνη γι’ αυτό το ολέθριο σφάλμα, την εφεύρεση της ηθικής. Γι’ αυτό και πρέπει να είναι ο πρώτος που θα το αναγνωρίσει.[...] Το δόγμα του, και μόνο αυτό, θεωρεί ότι ύψιστη αρετή είναι η ειλικρίνεια, βρίσκεται στον αντίποδα της δειλίας του «ιδεαλιστή», που το βάζει στα πόδια μπροστά στην πραγματικότητα [...] Είμαι σαφής; Το ξεπέρασμα της ηθικής από τον ίδιο της τον εαυτό, με όπλο την ειλικρίνεια, το ξεπέρασμα του ηθικολόγου από τον ίδιο του τον εαυτό, με μεταλλαγή στο αντίθετό του -δηλαδή σ’ εμένα- αυτό εννοώ κάθε φορά που προφέρω το όνομα Ζαρατούστρα». ΦΡΙΝΤΡΙΧ ΝΙΤΣΕ