Η Βικτωρία Καπλάνη, στο τρίτο της βιβλίο, αναμετριέται -και κερδίζει- με το εκτυφλωτικό φως του κόσμου των ψευδαισθήσεων που δημιουργεί η πραγματικότητα. Η ποιήτρια, λιτή και με γλώσσα ψύχραιμη, ξεφλουδίζει το ψεύδος και κρατά ως πυρήνα την καθαρή αλήθεια της σκέψης - την καθαρή αλήθεια της ποίησης, που δεν είναι τίποτε άλλο από τη ζωή μας όπως τη φανταστήκαμε και όπως, τελικά, τη ζούμε Απόσπασμα από το βιβλίο: Ταξίδι, β΄ Γλιστρώ αθόρυβα από τον κόκκινο μανδύα ένα μικρό εύθραυστο σύμπαν εισέρχομαι στην πραγματικότητα. ν' αντιστρέψω τη φορά των πραγμάτων ενσωματώνω το χώρο σου ταξιδεύεις εντός μου απ' το παράθυρό σου ατενίζεις περίτεχνους αντικατοπτρισμούς ωκεανού σημάδια και μιαν ανατολή που ρίχνει στο βυθό τα γράμματα της νύχτας.