Οι Κέλτες είχαν μια εκλεπτυσμένη αντίληψη για τον θάνατο. Η βασική τους πεποίθηση ήταν ότι, στην ουσία, δεν υπάρχει παρά μια μετάβαση σε έναν υπέροχο, χαρούμενο τόπο όπου το πνεύμα ξαναζωντανεύει το σώμα και ο άνθρωπος ζει όπως και πριν αλλά πιο ευτυχισμένος. Οι μεγαλόψυχοι και ατρόμητοι Κέλτες έκαναν φίλο ακόμα και τον θάνατο. Ποιοι ήταν οι δρυίδες και τι πρέσβευαν; Τι ήταν οι Μούμιες των Βάλτων; Τι γνωρίζουμε για τους μεγαλιθικούς τάφους και τι ήταν τα σιντ; Ποια ήταν η γιορτή του Θανάτου που επιβιώνει μέχρι σήμερα; Που βρισκόταν το Νησί της Χαράς, το Νησί των Γυναικών και ποιες ήταν οι ιδιότητες της Χύτρας της Αναγέννησης; Πού βρισκόταν το μυθικό Νησί της Άβαλον; Ας ταξιδέψουμε μαζί πίσω στον χρόνο να γνωρίσουμε τον πολιτισμό, τη θρησκεία, τις παραδόσεις αυτού του λαού και την εικόνα που είχαν για το τέλος της ζωής και τον Άλλο Κόσμο; Ας ανακαλύψουμε μαζί εκείνη τη μαγική πύλη στον κόσμο μας που θα μας βγάλει στην άλλη μεριά. Στους ζωντανούς θρύλους, στα παραμύθια, στα χρώματα, στην αιώνια ζωή.