Βγαίνοντας στα δεκαεπτά της χρόνια από το μοναστήρι, η Ζαν είναι γεμάτη όνειρα για τον έρωτα, γεμάτη προσδοκίες για την ευτυχία. Ο υποκόμης ντε Λαμάρ θα τη γοητεύσει με τη χάρη, την ευγένεια και τη διακριτική του τρυφερότητα. Ανεπιφύλακτα η Ζαν δέχεται να γίνει γυναίκα του. Και αμέσως μετά το γαμήλιο ταξίδι οι αυταπάτες αρχίζουν να γκρεμίζονται. Διαβάζοντας το "καλύτερο ίσως γαλλικό μυθιστόρημα μετά τους "Αθλίους" του Ουγκώ" (Λ.Τολστόι), δεν παρακολουθούμε μόνο τη ζωή της ηρωίδας, αλλά βλέπουμε και την ανελέητη Αλήθεια της Ζωής.