Πρόκειται για ένα παραμύθι, πολιτική σάτιρα, που πραγματεύεται τη δημιουργία, την πορεία, την κατάρρευση λόγω ηθικής κατάπτωσης της ηγεσίας και του λαού της και την αναγέννηση μιας μικρής φανταστικής χώρας στα πέρατα του πουθενά, κάποτε στο μέλλον. Η σάτιρα έχει στοιχεία υπερβολής και κάθε ομοιότητα με πραγματικές καταστάσεις ή πρόσωπα είναι συμπτωματική. "Είναι νομίζω η στιγμή", συνέχισε την εισήγησή του ο Δίας, "να αναλάβει ο λαός την ευθύνη να ξεκαθαρίσει τους λογαριασμούς του με τους υπεύθυνους ηγέτες του, για να ολοκληρωθεί η κάθαρση στην κοινωνία. Αυτή είναι η σε δεύτερο επίπεδο ερμηνεία του χρησμού (όλη η ευθύνη στο λαό). Η απόδοση της δικαιοσύνης δεν θα έχει καμία έννοια ρεβανσισμού και εκδίκησης. Τουναντίον, θα είναι πράξη κάθαρσης και αναγέννησης. Ένας λαός που υπέφερε σχεδόν αγόγγγυστα τόσα δεινά, ένας λαός που αυτοτιμωρήθηκε χωρίς να πει κουβέντα, έχει ξεπεράσει ανεπιστρεπτί το επίπεδο της εκδίκησης και αρχίζει να προσεγγίζει το επίπεδο της δικαιοσύνης και της αγάπης.