Από δύο ποντιακά παραμύθια συλλογής Σίμου Λιανίδη, που περιέχονται στις εκδόσεις του Αρχείον Πόντου" της Επιτροπής Ποντιακών Μελετών (Ε.Π.Μ.) (Παράρτημα 5/1962 σελίδες 90-108 και 380-396), έγινε η θεατρική διασκευή της Σταχτοπούτας, που στα ποντιακά λέγεται Σαχταρίτσα (από το σαχτάρ = στάχτη). Ο μύθος του βασιλόπουλου ή αρχοντόπουλου που παντρεύεται τη φτωχή αλλά πεντάμορφη κόρη είναι παγκόσμιος. Υπάρχουν βέβαια πολλές παραλλαγές και μάλιστα στην εποχή μας έχουν γυριστεί κινηματογραφικές ταινίες ή έγιναν θεατρικά έργα με αυτό το θέμα. Στα παραμύθια κρύβονται πολλά ήθη και έθιμα από τις παλιές πρωτόγονες εποχές. Στη διασκευή που έγινε αποφεύχθηκαν οι ωμότητες που υπάρχουν σ' αυτά. Παρουσιάζονται οι δύο αδελφές από την ίδια μάνα και τον ίδιο πατέρα, που όταν έμεινε χήρος ξαναπαντρεύτηκε και απέκτησε τρίτη κόρη, τη Μαρίτσα. Τελικά τα τρία κορίτσια ορφάνεψαν και έμειναν μόνα. Τότε οι δύο παραδελφές της Μαρίτσας άρχισαν να τεμπελιάζουν, να ξενογυρίζουν σε χαρτορίχτρες και στις γειτονιές και να φορτώνουν όλες τις δουλειές στη Μαρίτσα, που πια δεν είχε όνομα γι' αυτές και την έβγαλαν Σαχταρίτσα, γιατί συνήθως καθότανε στο τζάκι και ανακάτευε τις στάχτες (τα σαχτάρα). [...] (από τον πρόλογο του βιβλίου)