Τα μουσεία ανήκουν στα κτήρια-σύμβολα των αρχών του 21ου αιώνα, τόσο για την αρχιτεκτονική ετερογένειά τους όσο και για το εύρος των πολιτιστικών στόχων που υπηρετούν. Τα ερωτήματα που θέτει το βιβλίο είναι: Πώς η αρχιτεκτονική επηρεάζει τον τρόπο με τον οποίο βιώνουμε τα μουσεία; Πώς σχετίζεται με την "τέχνη του εκθεσιακού σχεδιασμού"; Η απάντηση, κατά τη συγγραφέα, είναι εν πολλοίς "μέσω του χώρου". Προσεγγίζοντας τον χώρο ως κοινή γλώσσα του κτηρίου και της έκθεσης, και επομένως ως κοινό σημείο αναφοράς αρχιτεκτονικής και μουσειολογίας, μπορούμε να κατανοήσουμε βαθύτερα τον ιδιαίτερο χωρικό, οπτικό, νοητικό και κοινωνικό χαρακτήρα κάθε μουσείου. Η συγγραφέας εξηγεί, για παράδειγμα, πως κάποια μουσεία δημιουργούν στους επισκέπτες την αίσθηση της προσωπικής εξερεύνησης ενώ άλλα έχουν κυρίως διδακτικό χαρακτήρα, πώς η επίσκεψη σε ορισμένα μουσεία μετατρέπεται σε χωρική εμπειρία ενώ σε άλλα σε κοινωνικό γεγονός. Το βιβλίο αρχίζει με ιστορική αναδρομή στην εξέλιξη του μουσείου ως κτηρίου και ως οργανωμένου χώρου, καθώς και στην παράλληλη εξέλιξη των εκθεσιακών αντιλήψεων. Εν συνεχεία, επικεντρώνεται στη σε βάθος μελέτη επιλεγμένων σύγχρονων μουσείων, αναλύοντας την αρχιτεκτονική του χώρου, το εκθεσιακό σκεπτικό, τη συμπεριφορά των επισκεπτών. Συνδυάζοντας τη διαισθητική παρατήρηση με τη λεπτομερή περιγραφή και ανάλυση, αναπτύσσει μια μεθοδολογία για τη μελέτη των μουσείων και καταλήγει προτείνοντας ένα θεωρητικό μοντέλο για την ερμηνεία τους. Θεωρητικά εξοπλισμένο, μεθοδολογικά καινοτόμο, πλούσια εικονογραφημένο, το βιβλίο αυτό συνιστά βασικό έργο, τόσο για αυτούς που δημιουργούν και μελετούν τα μουσεία (αρχιτέκτονες, επιμελητές και μουσειολόγους, φοιτητές) όσο και για εκείνους που επισκέπτονται τα μουσεία και αποτελούν το κοινό τους.