Το βιβλίο αυτό, καρπός της συμβολής πολλών ειδικών, φιλοδοξεί να καλύψει ένα μεγάλο κενό στην αναδυόμενη βιβλιογραφία για τις επαναστάσεις στις στρατιωτικές υποθέσεις. Επισημαίνει δύο πολύ διαφορετικά φαινόμενα που επέδρασαν διαχρονικά στη διεξαγωγή του πολέμου κατά τους τελευταίους αιώνες: τις "στρατιωτικές επαναστάσεις", κινητήρια δύναμη των οποίων ήταν μεγάλες κοινωνικές και πολιτικές αλλαγές, και τις "επαναστάσεις στις στρατιωτικές υποθέσεις", τις οποίες κατηύθυναν στρατιωτικοί θεσμοί, συνήθως με μεγάλες δυσκολίες και αμφίβολα αποτελέσματα. Εν ολίγοις στοχεύει στην αναζήτηση της ουσίας. Τι είναι αυτό που διαφημίζεται ως Επανάσταση στις Στρατιωτικές Υποθέσεις; Έχει υπάρξει και στο παρελθόν; Αξίζουν τον τίτλο της "επανάστασης" όλα όσα κατά καιρούς έχουν προβληθεί ως τέτοια; Εντέλει τι είναι και τι δεν είναι μια "επανάσταση στις στρατιωτικές υποθέσεις"; Η στρατιωτική ιστορία μπορεί και σε αυτήν εδώ την περίπτωση να χρησιμεύσει ως τράπεζα παραδειγμάτων και δοκιμαστήριο ιδεών. Με την ανάλυση οκτώ συγκεκριμένων περιπτώσεων επιχειρείται να αναδειχθεί η εξέλιξη της στρατιωτικής ισχύος στο Δυτικό κόσμο τους τελευταίους αιώνες. Μεταβολές στη στρατιωτική τέχνη, με πολυποίκιλες επιπτώσεις στον τομέα της κοινωνίας και της πολιτικής, υπήρξαν αρκετές. Πολύ λίγες όμως αναδείχθηκαν σε αληθινές "επαναστάσεις στις στρατιωτικές υποθέσεις", καθώς ο όρος αυτός υπονοεί την ταυτόχρονη ύπαρξη νέων όπλων, τακτικών, και άλλων καινοτομιών που ανατρέπουν την έως τότε κατάσταση, πρωτίστως στη στρατιωτική αντίληψη, για τη χρήση και εκμετάλλευση των νέων μέσων. Η θέση των συγγραφέων, όπως φαίνεται από την ανατομία των υπό μελέτη περιπτώσεων, είναι, κι αυτό αξίζει πολλαπλώς να υπογραμμιστεί, ότι η τεχνολογία μπορεί να αποτελεί καταλύτη, σπάνια όμως είναι αυτό που προσφέρει την ορμή στην επανάσταση στις στρατιωτικές υποθέσεις. Το επαναστατικό στοιχείο είναι οι νέες αντιλήψεις, είναι οι ιδέες που αψηφούν την πεπατημένη. Οι αληθινές επαναστάσεις έρχονται κατά βήματα, είναι εξελικτικές, και βασισμένες σε λύσεις που δίνονται για την αντιμετώπιση αληθινών εχθρών σε αληθινές καταστάσεις. Δεν είναι υποθετικά σενάρια του τι νομίζουμε ότι θα φέρει το μέλλον. Επιπλέον, οι επαναστάσεις στις στρατιωτικές υποθέσεις δεν είναι υποκατάστατο της στρατηγικής, όπως τόσο εύκολα πιστεύουν οι ουτοπιστές του στρατηγικού σχεδιασμού. Είναι απλώς ένας νέος τρόπος διεξαγωγής του πολέμου σε επιχειρησιακό και τακτικό επίπεδο.