Είναι αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι τα θεάματα ήταν βαθιά ριζωμένα στον πολιτισμό και στη συνείδηση των πολιτών κατά την περίοδο του 2ου και 3ου αιώνα. Οι Ρωμαίοι συνήθιζαν να περνούν αρκετό από τον ελεύθερο χρόνο τους στις γιορτές (ludi) που διεξάγονταν αρκετά συχνά στην αυτοκρατορία, τόσο στο χώρο του ιπποδρόμου όσο και στις γιορτές του θεάτρου. Κατέχοντας λοιπόν τα δημόσια θεάματα αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητας των Ρωμαίων πολιτών ήταν αρκετά δύσκολο το έργο της Εκκλησίας να αποτρέψει τη συμμετοχή τους σε αυτά. Ήταν ευκολότερο όμως μέσα από το κήρυγμα και τις ευρύτερες επιρροές της στην κοινωνία να μεταλλάξει το περιεχόμενο και τα διαδραματιζόμενα στα θέατρα και στους ιπποδρόμους και να προσδώσει σε αυτά ένα χαρακτήρα ο οποίος δε θα βρισκόταν σε μεγάλη αντίθεση με τις βασικές αρχές της χριστιανικής ζωής.