Ένα βιβλίο βαθιά συναισθηματικό και ταυτόχρονα γραμμένο με το ειρωνικό και παθιασμένο ύφος της Ιζαμπέλ Αλιέντε, όπου κάνει έναν απολογισμό της ζωής της σαν γυναίκα και συγγραφέας. Στις σελίδες αυτού του βιβλίου η Αλιέντε διηγείται με ειλικρίνεια την πρόσφατη ιστορία της ζωής της και της ιδιόρρυθμης οικογένειάς της στην Καλιφόρνια, σ' ένα σπίτι ανοιχτό, γεμάτο αληθινά αλλά και λογοτεχνικά πρόσωπα, που προστατεύεται από ένα πνεύμα: χαμένες κόρες, εγγόνια και βιβλία που γεννιούνται, εξορίες και βάσανα, ένα ταξίδι στον κόσμο των εξαρτήσεων κι άλλα ταξίδια σε μέρη μακρινά, σε αναζήτηση έμπνευσης, παρ' ολίγον διαζύγια, συναντήσεις, έρωτες, χωρισμοί, κρίσεις στα ζευγάρια και συμφιλιώσεις. Το βιβλίο αυτό είναι επίσης μια ιστορία αγάπης ανάμεσα σ' έναν άντρα και μια γυναίκα, δυο ώριμους ανθρώπους, που πέρασαν μαζί πολλές φουρτούνες χωρίς να χάσουν ούτε το χιούμορ ούτε το πάθος τους, καθώς και η ιστορία μιας σύγχρονης οικογένειας, διχασμένης από τσακωμούς κι ενωμένης, παρ' όλα αυτά, απ' την αγάπη και την αποφασιστικότητά της να τραβήξει μπροστά. Είναι η οικογένεια που γνωρίσαμε στην "Πάουλα" και κατάγεται από τους ήρωες του βιβλίου "Το σπίτι των πνευμάτων".