Στις αρχές του 15ου αιώνα, το μαχητικό Ισλάμ αποτελούσε απειλή στη διχασμένη Ευρώπη. Ο τουρκικός στρατός σταμάτησε την τελευταία Σταυροφορία στις όχθες του Δούναβη το 1396 και από το 1413 η προέλασή τους έμοιαζε ασταμάτητη. Ο Σιγισμούνδος, Αυτοκράτορας της Γερμανίας, ήταν ο μόνος που μπορούσε να λύσει τους εσωτερικούς διχασμούς της Ευρώπης και να ανακόψει την προέλαση του κακού. Τα Χριστούγεννα του 1414 βασιλείς και ευγενείς, ιεράρχες και λόγιοι, συγκεντρώθηκαν στην Κωνσταντία για μια σύνοδο υπό την ηγεσία του Σιγισμούνδου. Στην πόλη αυτή η Σύνοδος των σοφών προσπάθησε να συζητήσει το μέλλον της Ευρώπης, ενώπιον ενός φιλοπόλεμου Ισλάμ. Από τις αίθουσες διαπραγματεύσεων, στις οποίες δημηγορούσαν κάποιοι από τους σπουδαιότερους άνδρες της εποχής, άνθισαν τολμηρές νέες αντιλήψεις, οι οποίες θα προανήγγελλαν την Αναγέννηση, τις πρώτες εκφάνσεις του Ουμανισμού και τελικά τη Μεταρρύθμιση.