"Λαό της θάλασσας", έτσι ονόμαζαν οι Αρχαίοι Έλληνες τον κόσμο των δελφινιών, όπου ο "Φραφράτος και η Σεμέλη" ανήκουν. Σαν αρχαίος ναύτης, ποιητής, η συγγραφέας μάς παίρνει από το χέρι στη μυθοπλαστική ιστορία της, για να μας οδηγήσει μαζί με τους τρανούς θαλασσοπόρους, το Φραφράτο και τη Σεμέλη, στο δελφινόκοσμο, κάτω από φως και από σκοτάδι, μα πάντα στον αφρό και στο τσάκισμα των κυμάτων. Καβάλα στων δελφινιών τη λαμπερή τη ράχη ταξιδεύουμε κι εμείς, αγκαλιαστά μαζί τους, αναζητώντας το στρατί για την αγάπη, τη φιλία, την αλληλεγγύη και τη φροντίδα. Σαν γυρολόγοι των θαλασσών κολυμπάμε μαζί με τα δελφίνια σ’ όλες τις θάλασσες του κόσμου, αλλά και στην αγκαλιά του Αιγαίου και του Ικάριου πελάγους. Τα δελφίνια είναι το καθρέφτισμα της ίδιας της ζωής και, όπως όλοι οι μύθοι, έτσι και τούτο δω το ποίημα-παραμύθι, μ’ αλάτι της θάλασσας πασπαλισμένο, εξιστορεί το πώς οι κώδικες για τη ζωή, οι από πάντα αρχαίοι, κρατήθηκαν. "Γι’ αυτό, έλα κι εσύ μαζί, μεγάλε και μικρέ ταξιδευτή, άπλωσε τα χέρια σου δίχτυα φροντίδας κι αγάπης λαμπερής κάνε τα, στα δελφίνια να δίνεις και σ’ όοοολο τον κόσμο! Κι αν δεις ποτέ σιμά σου ένα δελφίνι να τρίβει το πτερύγιο, να ξέρεις, και σε σένανε μιλά, είναι κι αυτό ένα σωσίβιο!"